Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie zbiegają się w czasie z wynalezieniem kinematografu, co całkowicie przekształciło sposób uczestnictwa w sporcie
i jego odbiór. Porządek mediów zdobywa panowanie nad porządkiem zawodów sportowych. Pod kamerę i teleuczestnictwo widza zmieniane są zasady
i reguły dziedzin olimpijskich. Zabiegi związane z prezentacją ruchu: zwolnione
i przyspieszone tempo, powtórki, zbliżenia, czy gwałtowne zmiany punktów widzenia działają na widza jak wciągający serial i mają elementy melodramatu.
W centrum tego wszystkiego jest ciało, od którego zasady gry nieustannie wymagają coraz więcej. Nowoczesny sport nakłada na zawodników skrajne obciążenia przekraczające biologiczną wydolność organizmu. Citus – altius – fortius (szybciej – wyżej – silniej).

„Powiadasz, że chcesz zwyciężyć w Olimpii. Przemyśl jednak, co się z tym wiąże. Musisz być posłuszny, przestrzegać diety, odmawiać sobie ciastek, ćwiczyć
w ustalonych porach, czy to skwar, czy ziąb. Nie wolno Ci pić zimnej wody ani wina, kiedy zechcesz. Należy się oddać w ręce trenera tak, jakbyś się powierzał lekarzowi. A później, podczas zawodów, a to przeciwnik będzie próbował Cię oślepić, a to zwichniesz sobie rękę, a to skręcisz kostkę, nałykasz się piachu
i będziesz chłostany. A po tym wszystkim może się zdarzyć, że przegrasz.”
(Epiktet. Rozprawy III.15.2-4)

koncept i choreografia: Dominik Więcek
kreacja i performance: kolektyw STICKY FINGERS CLUB w składzie: Daniela Komędera,
Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska oraz Natalia Dinges i Piotr Stanek
opieka dramaturgiczna: Konrad Kurowski
scenografia: Mateusz Mioduszewski
kostiumy: Weronika Wood
muzyka: Przemek Degórski
reżyseria oświetlenia: Piotr Pieczyński
Spektakl dla widzów powyżej 16 lat. W spektaklu pojawia się nagość.